A súa vida
Naceu en 1919 no lugar de Loroxo, onde permaneceu ata que casou e foi vivir ao lugar de Pasacondía: ambos pertencen á parroquia de Cerqueda, no concello de Malpica de Bergantiños. Aprendeu a tocar con súa nai, que lle ensinaba cun prato de porcelana. Faleceu en 2015.
O seu xeito de tocar e cantar
Dolores de Martiño posuía unha voz moi doce e moi melódica, e volteaba sen esforzo ningún. O seu xeito de tocar era tranquilo, marcando os toques onde os había que marcar, pero sen darlles moito brío.
As cantigas que cantaba eran sobre varios temas: oficios, lugares, xente da parroquia, amores e desamores, sarcasmo, bailadoras e bailadores etc. Eran coplas de catro versos, que rimaban no segundo e no cuarto; nalgún caso facía tríadas, pero non era o común. Non as improvisaba: eran as que aprendía das compañeiras coas que tocaba, ou de súa nai e veciñas.
As cantigas que cantaba eran sobre varios temas: oficios, lugares, xente da parroquia, amores e desamores, sarcasmo, bailadoras e bailadores etc. Eran coplas de catro versos, que rimaban no segundo e no cuarto; nalgún caso facía tríadas, pero non era o común. Non as improvisaba: eran as que aprendía das compañeiras coas que tocaba, ou de súa nai e veciñas.
Rexistros audiovisuais
□ Cantas
|
Ficha técnica da gravación
|
Quen a nomea?
Por que?
É especial para nós porque, ademais de ser unha das tocadoras máis vellas coa que tivemos contacto, participou no primeiro disco das pandeireteiras de Raigañas e contounos moitas historias de como vivían nos seus tempos mozos as foliadas e a tradición dos Madamitos e Ghuardineros. Aprendemos moito dela.